Prezydenci Suwałk
1923 - 1927 - Jan Schmidt
Po wybuchu I wojny światowej początkowo przebywał w Wilnie, następnie udał się do Petersburga, gdzie pracował w Centralnym Komitecie Obywatelskim u boku Władysława Grabskiego. Schmidt po powrocie do Suwałk wspólnie z Adolfem Świdą w listopadzie 1918 r. współtworzył Tymczasową Radę Obywatelską Okręgu Suwalskiego, której początkowo był wiceprezesem, zaś od lutego 1919 r. prezesem. W 1923 r. został wybrany na prezydenta Suwałk. Funkcję tę sprawował do 1927 r. Jak czytamy w monografii Suwałk mimo kłopotów zdrowotnych – dotrwał do końca kadencji[10]. Zmarł w Suwałkach, gdzie został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ulicy Bakałarzewskiej, kwatera nieopodal kaplicy. Obok niego spoczywają: matka Malwina z Paszkiewiczów Schmidtowa i ojciec Bronisław Schmidt – radca Towarzystwa Ziemskiego Kredytowego (z inskrypcji na jego grobie).
1927 - 1934 Wawrzyniec Gałaj
Był synem Bonawentury, od czasu I wojny światowej mieszkał w Suwałkach i prowadził w mieście zakład fryzjerski. Aktywista ruchu socjalistycznego. W listopadzie 1918 wchodził w skład Tymczasowej Rady Obywatelskiej Suwalszczyzny jako reprezentant Polskiej Partii Socjalistycznej. W grudniu 1918 był w składzie Tymczasowej Rady Miejskiej, w 1920 objął funkcję wiceprzewodniczącego Rady; z funkcji zrezygnował na początku 1921 i przeszedł z rekomendacji PPS na stanowisko wiceprezydenta Suwałk.
Od października 1927 był prezydentem miasta, angażując się w zwalczanie skutków kryzysu gospodarczego, przede wszystkim bezrobocia. Mimo nacisków władz wojewódzkich o zaprzestanie działalności w PPS ze względu na wykonywanie funkcji prezydenta miasta, nadal działał w partii: był delegatem na XXI Kongres w Sosnowcu (listopad 1928), członkiem Rady Naczelnej (1928-1931), a także ubiegał się w marcu 1928 o mandat poselski w okręgu wyborczym w Grodnie (bez powodzenia). Miejskie stanowisko utracił w kwietniu 1934 i został zastąpiony przez zarządcę komisarycznego miasta.
Zmarł 26 września 1934 roku w Suwałkach.
1934 - 1935 Walerian Łopatto
Syn Waleriana Jana i Faustyny Hanczarewicz. Ukończył studia na Politechnice w Petersburgu. W latach 1912–1914 działał w Związku Walki Czynnej w Mińsku, pracując jednocześnie w Zarządzie Miejskim. W okresie I wojny światowej w Polskiej Organizacji Wojskowej (1914). U progu niepodległości Polski podjął pracę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (1918-1920), następnie w polskiej służbie zagranicznej (1920), w której został mianowany konsulem RP w Lipawie (1920-1925), i Rydze (1925-1929) oraz konsulem generalnym w Stambule (1929-1932). Po powrocie do kraju zatrudniony kolejno w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1932-1933) i Ministerstwie Skarbu, współpracował z Instytutem Wschodnim w Warszawie jako specjalista turkolog. W latach 1934–1935 sprawował urząd prezydenta Suwałk.
We wrześniu 1939 opuścił Suwałki, następnie przez Wilno, Wiłkomierz i Kowno udał się do Paryża.
Kontynuując obowiązki w polskiej służbie zagranicznej, był kierownikiem referatu konsularnego Ambasady RP z siedzibą w Kujbyszewie (1942).
1975 - 1981 Jan Kaszuba
Z zawodu był nauczycielem (pełnił m.in. funkcję dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej w Suwałkach). W 1975 objął funkcję pierwszego od 1939 prezydenta miasta, którą sprawował do 1981.
1981 - 1987 Józef Gajewski
Syn Mieczysława i Bronisławy[1]. Absolwent Technikum Mechanicznego w Suwałkach, wykształcenie wyższe uzyskał na Politechnice Białostockiej, kształcił się też podyplomowo w Szkole Głównej Handlowej.
W latach 1981–1987 sprawował funkcję prezydenta Suwałk z ramienia PZPR. W III RP pełnił m.in. obowiązki naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach. W wyborach w 2002 został ponownie wybrany na prezydenta przy poparciu SLD-UP. W wyborach w 2006 uzyskał reelekcję jako kandydat niezależny. Jego ugrupowanie „Z Gajewskim dla Suwałk” uzyskało jednocześnie 10 z 25 mandatów w Radzie Miejskiej.
Zmarł 25 lipca 2010 podczas wakacji we Włoszech. Prawdopodobną przyczyną śmierci był atak serca.
1987 - 1990 Marian Luto
Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej (związanej w czasie II wojny światowej z Armią Krajową) na terenie powiatu suwalskiego. Uzyskał wykształcenie inżynierskie. W latach 90. studiował podyplomowo na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.
Od 1966 był zatrudniony w Powiatowej Radzie Narodowej w Sejnach, a od 1975 w Wydziale Architektury Urzędu Wojewódzkiego w Suwałkach. W latach 1972–1973 przewodniczył Miejskiej Radzie Narodowej w Sejnach, następnie zaś był naczelnikiem gminy Giby (1973–1974). Był wieloletnim działaczem Stronnictwa Demokratycznego w Suwałkach, a w latach 80. przewodniczącym jego Wojewódzkiego Komitetu. W 1983 objął funkcję wiceprezydenta Suwałk, którą sprawował do 1990. 6 stycznia 1990 został wybrany prezydentem miasta jako następca Antoniego Grygieńcia z PZPR. W wyborach samorządowych z czerwca 1990 uzyskał jeden z 5 mandatów, jakie przypadły SD w Radzie Miejskiej. W 1994 ponownie uzyskał mandat radnego z ramienia Suwalskiego Klubu Samorządowego, który wszedł w koalicję z lewicą. Został wybrany przewodniczącym Rady Miejskiej z ramienia SKS. W wyniku reformy administracyjnej z 1999 objął obowiązki wicestarosty powiatu sejneńskiego.
Od 2006 do 2011 sprawował funkcję dyrektora Zarządu Budynków Mieszkalnych w Suwałkach[1]. Był biegłym sądowym z zakresu budownictwa w Sądzie Okręgowym w Suwałkach. Pełnił obowiązki wiceprezesa Suwalskiego Klubu Sportowego Badmintona.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
1990 - 1991 Zdzisław Chmielewski
Ukończył studia na Politechnice Białostockiej. Był zatrudniony jako dyrektor Przedsiębiorstwa Budownictwa Ogólnego. W latach 1990–1991 sprawował urząd prezydenta Suwałk z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W 1991 został odwołany z tej funkcji, po czym pełnił obowiązki prezesa Suwalskiej Spółdzielni Mieszkaniowej oraz przewodniczącego rady nadzorczej spółki BISON-BIAL S.A. Bez powodzenia ubiegał się o mandat posła z ramienia BBWR. W wyborach w 2006 bezskutecznie startował z ramienia PiS do Rady Miejskiej. W 2007 został przewodniczącym rady nadzorczej spółki „Ares”.
1991 - 1994 Leszek Pozniak
Ukończył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej. Pracował m.in. w Suwalskiej Fabryce Mebli „Fadom” oraz spółce „Kolbet”, następnie przez kilka lat przebywał w Afryce Północnej (jako inżynier konstruktor w Algierii oraz wykładowca na Politechnice w Casablance). W 1991 objął obowiązki kierownika Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego w Suwałkach. W tym samym roku został wybrany prezydentem miasta. Swoje obowiązki pełnił do 1994.
1994 - 2002 Grzegorz Wołągiewicz
Z wykształcenia był matematykiem, pracował jako nauczyciel w suwalskim szkolnictwie. Był pierwszym dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 5 im. Alfreda Wierusz Kowalskiego w Suwałkach. Pełnił obowiązki prezesa zarządu Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Od 1987 do 1989 sprawował funkcję wiceprezydenta[3], a w latach 1994–2002 prezydenta Suwałk. W wyborach w 2002 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, przegrywając z Józefem Gajewskim. Zasiadł jednocześnie w radzie miejskiej. W listopadzie 2003 stanął na czele zarządu Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. W 2006 bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego z listy „Bloku Samorządowego”.
W 2005 został prezesem zarządu Suwalskiego Klubu Sportowego „Wigry”. Działał w zarządzie Podlaskiego Związku Piłki Nożnej oraz w centralnych strukturach Polskiego Związku Piłki Nożnej.
Zmarł wskutek choroby nowotworowej
2002 - 2010 Józef Gajewski
ponownie Prezydentem Miasta Suwałki
2010 - Czesław Renkiewicz
Absolwent technikum mechanicznego i policealnego studium zawodowego. W latach 90. ukończył studia licencjackie z zakresu zarządzania w Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Białymstoku i magisterskie ekonomiczne na Uniwersytecie w Białymstoku.
W czasach PRL w 1982 zarejestrowany w Centralnym Rejestrze Współpracowników Wojskowej Służby Wewnętrznej jako tajny współpracownik. Czesław Renkiewicz złożył oświadczenie lustracyjne, w którym zaprzeczył współpracy; w postępowaniu sądowym oświadczenie to prawomocnie zostało uznane za zgodne z prawdą.
Od 1980 do 1983 był zatrudniony w Zakładach Sprzętu Oświetleniowego i Elektromechanicznego „Polam-Suwałki”. Następnie podjął pracę w suwalskim urzędzie miejskim, a od 1988 pracował w urzędzie skarbowym w tym samym mieście, dochodząc do stanowiska naczelnika. Po wyborach samorządowych w 2006 prezydent Suwałk Józef Gajewski powołał go na swojego pierwszego zastępcę.
W wyborach w 2010 wystartował na urząd prezydenta Suwałk z ramienia lokalnego komitetu wyborczego „Suwałki – wizja Gajewskiego”, skupiającego współpracowników zmarłego kilka miesięcy wcześniej Józefa Gajewskiego. Wygrał w pierwszej turze, uzyskując ok. 71% głosów. W 2014 uzyskał reelekcję w drugiej turze głosowania. W 2018 został natomiast wybrany na kolejną kadencję w pierwszej turze wyborów.
W 2005 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi.